Chapter 3: expedition Australia
Door: Silla Fiesta (van Roij)
Blijf op de hoogte en volg Silvie
11 Maart 2014 | Australië, Toongabbie
Daar zijn we weer. Hoogtijd voor een nieuw verhaal, dacht ik zo. De tijd in Australie staat alles behalve op een laag pitje. We zijn ondertussen bijna in het midden van Maart en ik heb weer vanalles gezien en meegemaakt. Even voor de geinterreseerde lezers onder ons; de bosbranden in Morwell zijn onder controle, alleen heeft het enorme gevolgen nagelaten. De (kolen)mijn rookt voorlopig nog een aantal jaar en het inademen van deze rook is nog slechter dan je hele leven sigaretten paffen. Met man en macht word geprobeerd de rook onder controle te krijgen. Monninkenwerk heet zoiets. De inwoners van Morwell zijn massaal vertrokken. Leraren zitten met lege schoolbanken te kijken en de supermarkten met een torenhoge derving. Daar zou een gratis appeltaart voor iedere klant wel van pas komen. Of beter gezegd een enthousiast Jumbo Heerschap team uit Heythuysen. (Ben jullie echt niet vergeten jongens!)
Toen ik het weekend van 15-02-2014 door Morwell reed, voelde ik me even Will Smith in de film ‘I am a legend’. Tufferend reed ik door de uitgestorven plek waarin ik werd omsingeld door mist/rook en hectare aan verbrandden bomen. We waren ontzettend blij toen we heelhuids en zonder schrammen aankwamen in Pakenham. Tijd voor wat sfeer en gezelligheid.
Zaterdag (15-02-2014) werd mijn grote vriend Maxwell 4 jaar. Dit feestelijk moment werd gevierd in Grantville onder het genot van kangoeroe’s en koala’s. Stiekem voelde het ook als een verjaardag voor mij. Ten slotte was ik degene die deze beesten nog nooit in levende lijve gezien had. Uiteraard was ik niet de enige. De Chinezen waren niet van de koala’s af te slaan. Het was flink wringen om wat foto’s te knippen. Je moet er wat voor over hebben! Samen met Maxwell heb ik de kangoeroe’s gevoerd. Maxwell strooide in het rond alsof het pepernoten waren. Naar een korte instructie van super Nanny ging het vele malen beter. Onze buikjes begonnen ook te springen en het beeld van de overvolle auto aan picknick in ons achterhoofd, maakte het niet gemakkelijker. We zijn naar het dichtbijzijnde strand gereden en werden voorzien van taart, sandwishes (en jawel hoor inclusief gekleurde hagelslag), cupcakes en snacks. Maxwell had een voetbal voor zijn verjaardag gekregen en niet geheel onverwachts werd ik uitgedaagd voor een potje. Jessica's broer Rodney en schoonbroer Chris tegen Maxwell en de ‘professional’. Dat de ‘broers’ het verschil tussen football (met handen) en soccer (zonder handen) nog niet onder de knie hadden, bleek al snel duidelijk. Ochja, zo hoefde ik tenminste niet mijn ‘talenten’ in de strijd te gooien haha.
Deze dag die eigenlijk al niet meer stuk kon door het zien van skippy en zijn kamerraden werd nog mooier nadat Jessica mij mee nam voor een verassing. De hele week had ze al moeite om haar mond niet voorbij te praten maar naar 1 uur rijden mocht het hoge woord eruit. We gingen naar het grootste ‘Holland festival’ in Australie. ‘ALSJEMENOU!’ Dit ging een mooi avondje worden! Alles in het teken van Nederland; van Monique Smit in carnavalsoutfit op de kermis, tot de dansmarietjes op de dansvloer naast de marktkraam met friet en frikandel. Naar de dansmarietjes hadden Jessica en ik net zo goed onderdeel van het programma kunnen zijn. We hadden nog net geen kostuum aan. Met onze aangeleerde SH’BAM dancemoves werd de dansvloer de onze. Wat hebben wij ontzettend veel gelachen! Volgende week kon de fitness overgeslagen worden. ‘Oh wacht toch niet, die 2000 dollar willen we wel graag op zak’, aldus Jessica.
Het weekend daarna (22-02-2014) ben ik alleen naar Pakenham vertrokken. Dit is eigenlijk mijn vaste verblijfplaats wanneer ik naar Melbourne ga. In de stad had ik afgesproken met France (Franse au-pair) en een vriend van haar Romain. France woont niet ver van mij vandaan en aangezien de meeste au-pairs in de stad wonen leek het mij een ultieme kans om kennis te maken. Samen hebben we wat gedronken in de Pub en daarna ben ik naar Chatham vertrokken om Sanne op te pikken voor het ‘White night festival’. Ik ben samen met Sanne en vrienden van Connor naar het ‘White night festival’ geweest. Dit festival kun je eigenlijk vergelijken met ‘Glow’ in Eindhoven, alleen dan (sorry mensen) groter. Maargoed wat wil je ook anders, Eindje past 10x in de miljoenenstad. Geweldig mooi om al die gebouwen verlicht te zien. Er was van alles in de stad te beleven; muziekoptredens, wonderbaarlijke demostraties (waaronder paarse regen), kunstwerken en meer dan 500.000 mensen om je heen. Dat laatste was iets minder. Sanne had al de hele week last van een hevige verkoudheid en deze mierenhoop zorgde niet bepaald voor een beter gevoel. Rond een uur of 11 zijn we naar Connor’s appartement vertrokken. Achteraf gezien ook geen mega ramp en uiteindelijk toch een aantal uurtjes meegepikt. De volgende morgen voelde Sanne zich gelukkig iets beter en zijn we optijd naar de stad vertrokken. Heerlijk ontbijt gehad en omdat het weer zo goed was werd het tijd voor een terras.
Het zou een kort weekje voor ons worden want donderdag (27-02-2014) ging onze mini- holiday met als thema ‘Great Ocean Road’ van start. Helaas kreeg deze week een iets andere tint toen Maxwell woensdagnacht niet meer kon ademhalen en naar de spoedeisende hulp moest. Even was er stress in de tent. ‘Wat is er met het kereltje?’ De vakantie was ver uit beeld. Gelukkig liep dit alles met een sisser af en werd er astma bij de kleine man geconstateerd. Deze ‘ziekte’ is goed te verhelpen en hij kreeg een pompje met medicijn mee naar huis. Het medicijn moet hij iedere avond innemen. We waren allemaal opgelucht met dit nieuws en zodoende konden we met een gerust hart op vakantie. Met een tussenstop in Pakenham kwamen we op vrijdag (28-02-2014) aan in ‘Apollo Bay’ de plek waar we zouden verblijven. De rit (Great Ocean Road) was onbeschrijfelijk mooi! Als een hond heb ik uit het raam gehangen. Je kent ze wel, die gevoelens die je graag wilt verwoorden en zo duidelijk mogelijk aan de ander wilt kenbaar maken, maar het zoeken naar de juiste woorden is hetzelfde als een speld zoeken in een hooiberg. Onbegonnen werk! Hopelijk helpen de foto’s een beetje om het gevoel bij jullie te verwezenlijken.
De volgende dag (01-03-2014) zijn we vroeg vertrokken. Er stond een vol programma te wachten. Allereerst hebben we een wandeling gemaakt door ‘Maits Rest Rainforest’. Absoluut een aanrader voor iedere natuurliefhebber. Je voelt je net een kabouter met al die grote bomen en varens om je heen. Wat had ik pap graag hiermee naar toegenomen. Die had zijn ogen uitgekeken en wist vast en zeker niet waar hij kijken moest. Zoveel vogels en zoveel groen, prachtig! Hierna zijn we naar ‘Otway Lighthouse’ vertrokken. We zijn de vuurtoren opgeklommen en hebben genoten van het uitzicht. Ik was trots op de kiddies want ook die zijn via het smalle trapje omhoog gestapt. Tijdens de wandeling terug naar de auto hebben we alle bomen goed bestudeerd om een koala te spotten. Dit keer werden we beloond, en hoe; een koalamoeder met een kleine koala rondom haar middel. Wat een plaatje! ’s Middags naar ‘Otway tree top walk’ geweest. Een wandeling door het bos en vervolgens hoog in de bomen. Dit was voor de kids een eitje nadat ze het vuurtoren avontuur hadden overleefd. Naar deze grote dag werd het tijd voor wijn en goede gesprekken. Dit in combinatie zorgden in de late uurtjes ook voor wat tranen. Jessica en ik worden steeds closer en je wilt er niet aan denken maar toch weet je diep van binnen dat het afscheid een keer gaat komen. Dat dit een zware gaat worden, weten we beide nu al...
We gingen weer lekker vroeg uit de veren op zondag (02-03-2014) voor een lange dag kneuren langs de kust. Een ontzettend mooie route met overal wonderbaarlijke cliffs. Een aantal bekende hiervan zijn: the twelve apostels (tjaaa, de aussies zijn nog steeds in discussie over het correcte aantal), londen brigde, bay of islands and the razorback. Er zijn ontzettend veel spots waar je deze cliffs kunt bekijken. Geloof me, we hebben ze ALLEMAAL gehad. Dat was me een dagje wel. Pingpong effect kun je ook wel zeggen. Auto in, auto uit, auto in en auto uit. Geweldig om dit te zien! Met name de ‘The Razorback’ vond ik erg indrukwekkend. Zo’n lange cliff midden in de zee. Machtig! Even heb ik nagedacht aan een helicoptervlucht boven de kust maar ik heb al andere plannen met deze centen. (Word vervolgd).
Aangezien alles in Australie me meer dan goed bevalt en mijn ‘things to see list’ alleen maar langer word, heb ik besloten om meer gebruik te gaan maken van mijn vrije dagen. Hoe worden deze dagen tegenwoordig ingevuld: jawel dames en heren door ‘roadtrips’. Dinsdag (04-03-2014) ben ik met France ’s morgens optijd vertrokken om ‘Mount BawBaw’ te beklimmen. Het zal waarschijnlijk wel aan mij liggen maar ik dacht altijd dat Australie het land was van de zon. 'Regen kennen ze hier vast niet en sneeuw bestaat alleen in hun dromen', dacht ik. Geloof het of niet, deze top van de berg word in het winterseizoen omgetoverd tot een skiparadijs. France en ik zijn naar de top van de berg gewandeld, ongeveer 40 minuten puffen en daarna voluit genieten van het uitzicht. Niemand was daar, enkel het geluid van de vogels. De kans zit er dik in dat we een keer terug gaan en dan met de skies in de achterbak. Inderdaad, dit klinkt net zo gek voor jullie als voor mij.
Natuurlijk moet er ook af en toe gewerkt worden en zowel vrijdag en zaterdag had ik kinderen. We hebben twee heerlijke dagen gehad. Ik ben samen met ze naar een voorleesochtend geweest in de bibliotheek en we hebben een bezoekje gebracht aan de grote speeltuin. Zondag (09-03-2014) was mijn vrije dag. Samen met Kirsten ben ik naar ‘Philip Island’ geweest. Het weer was geweldig dus hier moesten we gebruik van maken. Eerst een wandeling gemaakt rondom ‘The Pinnacles’. Een keer van het pad afgaan werd beloond. Het leek wel of we in dino- land terecht kwamen. Zo’n grote stenen en rotsen. Ik word nog steeds verrast door nieuwe dingen in Australie. Dit eiland staat namelijk bekend om de pinguins. ‘Oke, eerst zien, dan geloven’. Veel geluk hadden we in het begin niet. In het pinguin park konden we alleen het geluid van de pinguins horen. Dit was natuurlijk niet genoeg voor mij. Het voordeel van het opstap gaan met aussies is dat ze overal ‘the spots’ weten te vinden. Kirsten nam me mee naar een andere plek die niet zo toeristisch was. Hier liep het werkelijk over aan de pinguins. Ontzettend gaaf om te zien!
Komend weekend staan ‘The Grampians’ op het programma. Een groot national park, 3 uur rijden vanaf Melbourne. We zijn in totaal met 9 mensen en ik kijk er al de hele week naar uit. Ik zag een bericht op de au-pairs facebook pagina met de vraag of er mensen geinterreseerd waren voor een weekend naar 'The Grampians'. Lang hoefde ik daar niet over na te denken. Lijkt me werkelijk te gek om met een groep nieuwe mensen te gaan!
‘Dromen kun je vaker dan een keer, dromen waarmaken is eenmalig’.
Hele lieve groetjes, Silvie.
-
11 Maart 2014 - 18:48
Tante Riet:
Hi Silvie,
Geweldig wat je allemaal mee maakt. Het geeft een fijn gevoel dat je het zo naar je zin hebt. Het klinkt dat jij en Jessica erg close zijn. Wat heb je het getroffen. Niet alleen jij maar ook Jessica met zo'n lieve levenslustige nanny. De kinderen zullen wel gek met je zijn.
Ik lees met plezier jouw blog. Ook hoor ik van je moeder dat het allemaal goed gaat. Ze is ook erg trots op jou.
Lieve Silvie genieten maar!!!!!!!
Tante Riet -
12 Maart 2014 - 21:26
Stan, Saskia En De Meiden:
Ha Silvie,
Wow, je hebt pinguïns gezien in Australië! Niet te geloven dat die daar leven. Veel plezier van het weekend. We zijn benieuwd welke dieren je allemaal in 'the grampians' tegenkomt.
Groetjes.... -
16 Maart 2014 - 08:58
Maartje:
Ha Silvie,
Wow! Jouw hoofd moet wel tollen van al dat avontuur!
Het is je zo gegund! En tante Riet schrijft het ook al: pap en mam zijn beiden zo trots als een kangoeroe! Ze straalden tijdens het praten over jou (alleen maar positieve dingen, natuurlijk...) :)
Geniet, stuiter, beleef met al je zintuigen op volle kracht, want this is a onces in a lifetime experience!
Veel liefs van Maartje
Xx
-
16 Maart 2014 - 19:51
Lenie:
Dag Silvie,
Wat maak jij toch leuke dingen mee,geweldig zo als jij er van kan genieten,en wij natuurlijk ook door het te mogen lezen!!!
Zijn gisteren bij je mam geweest haar verjaardag natuurlijk vol lof vertelt ze er over!!!!!!!!
Een ervaring om nooit te vergeten!
Geniet er van de tijd gaat snel!
Hartelijke groeten Lenie van de Ven. -
16 Maart 2014 - 20:17
Christien De Klein:
Wat een schitterende verhalen,jij benut jou tijd goed daar !
Wij wensen jou nog een geweldige tijd daar.
Het is voor te stellen dat straks het afscheid voor Jessica (en haar zoontje) moeilijk zal zijn.
Jullie kunnen wel echte goed met elkaar overweg.
Geniet maar van deze ervaring.
Wij genieten hier ook al mooi lente weer !
Dus ook niets te klagen.
Groetjes, Gerry en Christien -
24 Maart 2014 - 13:24
Lenie V.d.Ven:
Dag Silvie,
Mijn achternichtje en buurmeisje Femkevdven.waarbenjij.nu zit ook inAustralia in Darwin.
Ik geloof dat ze deze week in Melbourne is.
Als je het leuk vindt?!
Hartelijke groeten Lenie van de Ven.
-
25 Maart 2014 - 09:45
Silvie Van Roij:
Allereerst dankjewel voor alle lieve reacties! Het geeft me een heel goed gevoel om te zien dat iedereen op de hoogte wil blijven :) Zoals jullie mijn verhalen schitterend vinden, zo vind ik iedere keer alle reacties geweldig!!
Lenie, ik zal haar even een berichtje sturen. Waarschijnlijk ben ik dit weekend ook in Melbourne te vinden. Altijd leuk!
Lieve groetjes.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley