Chapter 4: Moving on..
Door: Silvie van Roij
Blijf op de hoogte en volg Silvie
05 Mei 2014 | Australië, Melbourne
is als een vis zonder water en een puist op je voorhoofd tijdens je eerste date. Harstikke overdreven natuurlijk, maar zo lijkt de realiteit tegenwoordig wel. De internetaansluiting in ons huis in Bunyip is nog steeds niet aangesloten dus vandaar dat ik me vandaag verkast heb naar de bibliotheek in Melbourne. Lekker als vanouds (letterlijk en figuurlijk) voelde me net Julius Caesar toen ik er naar binnen liep. Prachtig!
Goed, genoeg gezeiverd..
Vanuit de mega bibliotheek in Melbourne spreekt hier jullie verslaggeefster. Wie had dat van tevoren durven zeggen, dat ik in Australië een verhuizing mee zou maken?! Ik kan jullie een ding verzekeren, heb mijn nestje weer gevonden. In Toongabbie kon ik prima mijn draai vinden, maar deze plek heeft zoveel meer voordelen. Daar heb ik de afgelopen weken natuurlijk gelijk van geprofiteerd.
Vanaf de tweede week van April (07-04-2014) hebben we ons alleen maar bezig gehouden met het inpakken van dozen. De kids hadden een pretweek bij de kinderdagopvang, zodat wij ons aan de strakke verhuisplanning konden houden. Het leek mij verstandig om te beginnen met de grootse klus; de garage. Jessica was het hier volledig mee eens. Het was inderdaad een behoorlijke opgave en met mijn 'dikke vrienden' als gezelschap, werd het er niet gemakkelijker op. Mijn lijstje van gevaarlijke spinnen werd in een dag vermenigvuldigt: redback, white tail, huntsman en the black house spider zijn allemaal ‘gepeppersprayd’ haha. Als het aan mij ligt overleef je de prairie niet zonder spinnenspray in je keukenkast. Nadat we een volle dag aan de garage hadden besteed, besloot Jessica om mij te trakteren op een avondje uit (samen uiteten en naar de film Noah). Filmpje uit de categorie: prima voor thuis op de bank maar niet meer dan een 6,5. Aan het eind van de inpakweek (11-04-2014) kwamen de buurvrouwen op bezoek om afscheid te nemen. Dat deze vrouwen (gem. rond de 35 jaar) min of meer in het tijdperk: ‘huisje, boompje, beestje’ zitten en geen sterke drank meer gewend zijn, werd snel duidelijk. Geef deze vrouwen een glas alcohol en ze zijn los. Er werd me wat gek gedaan, zou graag wat beeldmateriaal aan dit verslag willen toevoegen. Helaas ben ik bang dat ze mij dat niet in dank zullen afnemen. De volgende morgen was alles behalve ‘rozengeur en zonneschijn’. Jessica liet me (door middel van een Facebookbericht) vanuit de andere kant van het huis weten dat er een rustdag werd ingeschakeld. Verdere informatie is overbodig lijkt me.
De derde week van April werd ook opgevuld door het inpakken van dozen. Het waren twee heftige weken. Niet alleen het kweken van spierenballen is vermoeiend, ook alle emoties die er bij komen kijken maken het zwaar. Jessica kwam ontzettend veel spullen tegen van vroeger. Die zorgden voor het opwekken aan herinneringen met Justin. Ben blij dat ze alles met me wilt delen, zo krijg ik uiteindelijk ook een beter beeld van haar man. Naar alle foto’s, brieven, spullen, cadeau’s en verhalen hebben we er een aantal dozen tissues doorheen gehaald. Gelukkig weet de paashaas je altijd te vinden op momenten dat je hem nodig hebt. Chocolade is (zoals wellicht iedere vrouw weet) het wondermiddel voor emotionele situaties. Laten ze hier in Australie nu net Pasen uitgebreid vieren. Ovenschotels, salades, croissants, allerlei verschillende soorten chocolade eieren (met cream, noten, m&m’s noem maar op) Anzac koekjes en hot cross buns. Bedankt paashaas, we zijn allemaal blij dat je (maar) een keer per jaar langskomt. Gelukkig stimuleerde het ons wel om extra hard door te werken zodat holle bolle gijs (buik) snel verdween. Alles liep volgens plan en zodoende vertrok de (lees: volgepropte verhuistruck) naar Bunyip. Er stond een klein beetje druk op de ketel. Aangezien we beide het weekend vol hadden gepland met feestjes en Jessica’s eerste schooldag gepland stond op 29 april. Het uitpakken ging dus ook volgens een strakke planning. Het inrichten ging werkelijk fantastisch! In het kader van ‘nu we toch bezig zijn...’ kregen we alles af in 2 dagen tijd. Ik zeg: ‘Tijd voor een feestje!’
Vrijdagavond (25 april) zijn Jessica en ik naar het Oranje festival in Melbourne geweest. Het was echt genieten om even terug te zijn in de Nederlandse sfeer. Het festival vond plaats in een grote hal die je kunt vergelijken met Tivoli in Utrecht (voor de mensen die daar ooit geweest zijn). Helemaal aangekleed in oranje van plafond tot aan de barmannen. De dresscode was vanzelfsprekend oranje en uiteraard waren Jessica en ik daar volledig op voorbereid. Helemaal in tijgertje stijl (van Winnie the Pooh), hebben we ons de hele avond stuiterlijk vermaakt.
In een overvolle wagen (7 meiden and ‘the lucky man’) zijn we (27-04-2014) naar het Colour Festival in Bambra geweest. Iedereen had er onwijs veel zin in want de site zag er veel belovend uit. Daar aangekomen leek het net alsof je op het familiefeest van je buren, die oorsprokelijk uit India komen en daar de vrienden van terecht kwam. ‘Jabadaba’ muziek (‘Ken je hem nog?’ opstap moment voor Silvie Janssen) en verder niets meer dan een religieuze bedoeling genaamd ‘Halli Kirshna’. Niet iets waar wij naar opzoek waren. We besloten om de pakjes kleuren mee te nemen naar het strand en hier hebben we ons uiteindelijk als een stel kleine kleuters vermaakt. We hadden gewoon ons eigen festival gecreëerd op het strand en met deze geweldige groep mensen was dat echt fantastisch. Voelde me er als een vis in het water, allemaal lekker onnozel en verstand op -10. ’s Avonds was iedereen behoorlijk moe en toe aan een douche. Jody en ik niet, wij konden beide nog wel even een paar uurtjes er tegenaan. Samen eerst een bodem gelegd bij Hungry Jacks en vervolgens naar een geweldige pub geweest om daar de avond voort te zetten. Even kwam ik in de sfeer van Ingstraat 5 (de boerderij, waar het allemaal begon, waar ik opgroeide) opgezette beesten in iedere hoek, lange gordijnen en oude bankstellen. Fantastisch, vond ik het! We konden beide moeilijk stil zitten en we voelde dat er een bruisend avondje aan zat te komen in ‘the Revolver’. De laatste keer was het hier ook meer dan geslaagd dus werd het tijd om nog een poging te wagen. Even voor de partygangers: the Revolver is een oud fabriekspand, dat de hele week doordraait, kent geen rust, 24/7 open en 24/7 DJ’s en je komt er de meest verassende figuren tegen. Alles onder het motto: ‘niks is te gek’ dus verbaas je niet als er mensen in hun pyjama komen. Serieus het gebeurd! Ik vind het HEERLIJK! Jody en ik hadden dus ook helemaal geen douche nodig. We gingen lekker met onze kop vol kleuren naar binnen. Wat ben ik blij dat ik mijn opstapmaat heb gevonden hier want het is toch moeilijk om iemand te vinden die kan tippen aan mijn (knotsgekke) vriendinnen. Jody, mocht je dit lezen: waarschuw de spanjaarden maar alvast, want ik kom een keer jou kant op! Na een mooi weekend kwam Jessica mij Maandag ophalen van het station. Ze had een bijzondere mededeling; de kids hadden gehuild omdat ze me zo miste. 'OHHHHHHHHH’. Dat word deze week extra quality time.
De afgelopen week was ook voor de kids in een geheel nieuw jasje. Eerste dagen op de chreche voor Maxwell en de eerste dagen op het kinderdagverblijf in Bunyip. Hij was erg enthousiast over het feit dat hij vanuit de chreche met een busje naar de dagopvang gaat. Je had zijn gezicht moeten zien! Dinsdag heb ik samen met de kinderen doorgebracht in het park in Bunyip. Heerlijk dat alles op loopafstand te doen is.
Iedereen is ondertussen gesetteld in Bunyip en dat voelt goed.
Vrijdag ben ik met France naar Cape Liptrap en Venus Bay geweest. Het is goed om de vrije momenten die ik heb, flink op te vullen want met ongeveer een week in Canberra & Sydney in het vooruitzicht en een week in Cairns is het aardig vol geboekt. Het geeft me een dubbel gevoel. Het is fantastisch mooi hier met Jessica en de familie, het afscheid zal ontzettend zwaar worden. Maar ik kan ook niet wachten tot ik eindelijk weer in de armen spring van mijn beste vriend en bruder Willem :) Die ik toch wel behoorlijk mis! Darwin bereid je maar vast voor op een gekkenhuis hahaha.
Dit alles komt toch langzaam dichterbij dan ik dacht...
Pfff, kippenvel momentje hier.. we genieten volop zoals we dat de hele tijd al gedaan hebben!
Heel veel liefs van Julius!
xxx
-
05 Mei 2014 - 07:07
Ria Van Zeeland:
Hi Silvie,
Geweldig verslag. Wat maak je toch veel mee, gezellige en verdietige momenten. Ik Ben zo blij voor Jessica dat ze jou heeft. Een vlotte meid die goed met de kinderen kan om gaan, goed kan luisteren, goed kan werken en voor all veel plezier maken. Harstikke leuk!!!
Het zal niet eenvoudig geweest zijn om alles in te pakken en te verhuizen. Dat is een gigantisch karwei. Maar daar weet jij alles van.
Nog een leuke tijd gewenst. Wat fijn dat Willem komt om samen rond te trekken. Tot de volgende keer, liefs tante Riet
-
05 Mei 2014 - 10:03
Anniek:
Meid meid,
Wat een verhaal weer, ik vind het zo leuk om te lezen
Dat je het daar zo naar je zin hebt!
Hard werken dat kun je wel ;)
Tot snel een keer via skype he!!!
Liefsssss Anniek -
05 Mei 2014 - 13:00
Gaby:
weer een geweldig verslag heerlijk dat je je daar zo vermaakt geniet nog even. -
06 Mei 2014 - 10:12
Silvie J.:
uuuuuuuuuuuuuuuuuhhh ik neem aan dat je bij het Jabadjabadjaba wel op de tafels bent gaan dansen!? -
06 Mei 2014 - 19:46
Phil:
Mooi om te lezen hoe jij je vermaakt daar!
Geniet ervan maar dat komt zo te lezen helemaal goed!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley