Turning the page

Lieve volgers of nieuwelingen,

Voorafgaand aan mijn nieuw verslag wil ik graag even terug bladeren naar het verhaal van 04-02-2014. Hier schreef ik over de grote stappen die Jessica in gedachte had. Inmiddels is ze aangenomen bij de opleiding ‘Hypnotherapy’ in Melbourne, heeft ze afscheid genomen van haar werk en zijn er al enkele geinterreseerde langs gekomen voor het huis in Toongabbie. Jullie voelen misschien al wat er komen gaat. Jessica heeft de knoop doorgehakt en op 23 April gaan we met zijn allen verkassen naar Bunyip. In het begin wist ik niet goed wat ik ervan moest denken. Ze is nogal snel in het maken van plannen maar het uitvoeren hiervan laat vaak op zich wachten of gaat van de baan. Eenmaal toen de ‘moving- truck’ gepland stond wist ik dat ik ook mijn koffers zou moeten pakken. April word dus een behoorlijk heftig maandje, wat geheel in het teken zal staan van inpakken en uitpakken. Het is maar goed dat ik enigzins een beetje ervaring heb met verhuizen en Jessica niet alles bewaart zoals mijn ‘moeke’. (Sorry mam haha). Speciaal is het wel. Exact naar 3 maanden ga ik de ‘middle of nowhere’ verlaten en mag ik me gaan verheugen op alle winkels die op loopafstand te bereiken zijn. Ik heb ontzettend genoten in het rustige ‘country’ lifestyle Toongabbie maar kijk uit naar wat meer leven in de brouwerij.

Het weekend van 15-03-2014 zijn we met een volle wagen naar ‘the Grampians National Park’ vertrokken. Een trip van ongeveer 3 uur vanuit Melbourne. Rond de middag kwamen we aan in ‘Halls Gap’ het plaatsje middenin het natuurgebied. Wat een gekkenhuis in de auto, bij iedere springende kangoeroe, vloog de auto ook gelijk 3 meter de lucht in. Naar 10 springende kangoeroe’s was dit beeld ook weer ‘normaal’. Kangoeroes waren er werkelijk overal. Met Emeline onze goed voorbereidde Franse in de groep , leek het net een schoolreis. Zij had alles tot in de puntjes opgezocht; wandelroutes, watervallen of terwijl alle ‘in and outs’ over ‘the Grampians’ had ze netjes in een map gestopt. Als een stel schoolkinderen hebben we de hele dag achter haar aan gehuppeld. Het was ongelofelijk mooi! Je voelt je net een kabouter als je het uitgestrekte landschap ziet vanaf de uitkijkpunten the Balconies, Red Lookout en Boroka. Werkelijk waar prachtig! Ik kon het niet laten om op de grote rots te gaan zitten (zie foto’s) maar dit ging niet zonder geknepen billen. Het zou mijn eerste nacht worden in een hostel. Ik had al enkele spannende verhalen gehoord van mijn lieftallige bruder, dus ik was benieuwd wat het mij te wachten stond hahaha. Echte spannende verhalen heb ik niet, goed vertoeven is het er in ieder geval wel. Gezellig koken met zijn allen, samen eten en afwassen, spelletjes spelen bij de openhaard en kletsen tot in de late uurtjes. Dat noem ik genieten! De volgende dag zijn we vroeg vertrokken. Er stond weer een vol programma gepland. Alleerst hebben we ‘Mount Zero’ beklommen en daarna zijn we terug gereden naar Halls Gap om ‘The Grand Canyon’ van the Grampians te bezichtigen. De wandelroute ging dwars door de bergen en het groen. Klimmen was het wel, maar dit werd uiteindelijk dik beloond door een prachtig uitzicht over het natuurgebied. Een beter weekend dan dit had ik me niet voor kunnen stellen.

Vrijdag 21-03-2014 ben ik er met France op uit getrokken. Aangezien ik degene ben met een ‘eigen’ auto hier, rijd ik over het algemeen en houd France zich bezig met de route haha. Prima taakverdeling dacht ik zo, het is echt een happening opzich dat rijden hier. Ik vind het heerlijk! We zijn naar ‘Cape Paterson’ en ‘Inverloch’ geweest. Cape Paterson heeft iets weg van de Great Ocean Road, prachtige baaien met rotsen en super mooie stranden. We hebben hier samen heerlijk gewandeld en daarna gepicknickt op het strand. Op de terugweg hebben we de uitkijkpunten over de zee even meegenomen in onze route en daarbij ook nog eens een ‘echidna’ gezien. Dit is een kleinere variant van een miereneter. Die stond nog niet op mijn lijstje!

Aangezien France en ik behoorlijk dichtbij elkaar wonen en we het ook nog eens goed met elkaar kunnen vinden (ook wel enigzins belangrijk haha) trekken we er samen geregeld op uit. Vergelijk het met Bassie en Adriaan; twee goeie vrienden, houden van avontuur en maken zo vanalles mee. Dinsdag 29-03-2014 zijn we naar ‘Noojee’ gereden. Jessica had ons een aantal dingen getipt die we hier moesten zien waaronder de ‘Historical Brigde’. Deze brug is bijna 100 jaar oud en ongeveer 100m lang en 20m hoog. Niet te geloven dat er destijds een stoomtrein heelhuids aan de overkant kon komen. Als je merkt dat twee Europese meiden van samen ongeveer 125 kilo de brug al aan het schudden krijgen. Hierna doorgereden naar de watervallen. We hoefden er beide niet lang over na te denken, we gingen voor de langste wandeltocht inclusief de twee watervallen ‘Toorongo’ en ‘Amphitheatre’. Prachtige route door het regenwoud en op de achtergrond het geluid van het water dat van de rotsen afglijd en zingende vogels.
Naar een volle dag horen, zien en ruiken. Werd het tijd voor de gedachtes eens op 0 te zitten. Ik had afgesproken met Jody om samen te gaan stappen in Melbourne. Er was een feest in het packbackers centrum en hier gingen de eerste biertjes vloeiend naar binnen. Echt flink feest was het er niet, dus besloten we rond 11 uur om de club in te gaan. Over het algemeen staan de Aussie’s veel stil maar daar lieten wij ons niet door kennen. De dansvloer werd de onze en ik wist al vrij snel dat dit een mooi avondje ging worden. Je kunt wel zeggen dat dat aardig gelukt is want naar een dans met de bodyquards, een te gekke afterparty met onze Spaanse vrienden Victor en Diego, en een ‘minute of fame’ op het podium lagen we om 06.10am in bed. Dit was er een voor in de boeken en word dan ook snel herhaald!

Dinsdag 01-04-2014 ben ik met France naar ‘Kilcunda’ beach geweest. Wat een prachtige dag en het weer droeg hier zijn steentje aan bij. We gaan richting het ‘winter’ seizoen en dan is 32 graden extra lekker. Het was sowieso een speciale dag want ik kreeg een geweldig telefoontje van het thuisfront en het eerste deel van mijn avontuur zit erop. Maar echt vrolijk word ik hier niet van, ik heb het zo naar mijn zin hier en de tijd gaat zo ontzettend snel. Je zou misschien zeggen; ‘Wanneer gaat het niet goed met Silvie?’ Ik heb ook mijn moelijke momenten hoor; zoals die keer dat ik de tegen de garagedeur aanreed met de auto, Ruby kopje onder ging in het zwembad en vervolgens het hele zwembad bij elkaar schreeuwt en die keer dat ik met Ruby naar ballet ging en ik word aangezien als Ruby’s moeder. Dat zijn momenten dat je liever even in een hoekje gaat zitten huilen. Nee, flauwekul natuurlijk. Het gaat echt ontzettend goed met mij hier en ik zit heerlijk in mijn vel!

Om het nog even mooi af te sluiten. Ik heb zojuist mijn ticket geboekt naar Cairns. Een aantal dagen lekker rond pateren in mijn uppie en een paar dagen met Sanne.

Hopelijk gaat het met jullie ook allemaal goed!
Mijn volgende verslag zal plaatsvinden vanuit Bunyip, oh my god kan het me nog niet voorstellen. Er is nog zooooooooveeel werk aan de winkel.

Lieve groetjes Silvieeee.